Euthanasie redt levens. Een “heet hangijzer” wordt het door de media genoemd. De discussie die gaande is in de politiek over euthanasie. Het betreft hier euthanasie bij ouderen die vinden dat hun leven voltooid is. Maar wat als je niet … Lees verder
Vandaag las ik in het nieuws dat het volgens onderzoek geen goed idee is om een 4-jarige al op zwemles te laten. Volgens de onderzoeker is de zwemslag nog te ingewikkeld voor een kind van die leeftijd en raden zij aan … Lees verder
Afgelopen zomer hebben Lein en ik een summerswap gedaan waar we veel plezier aan hebben beleefd. Toen mijn moeder hiervan hoorde en onze blogs had gelezen was ze erg enthousiast, ze vond het zó leuk dat we zoiets deden. Dát had … Lees verder
Lieve Miertje, of eigenlijk, Lieve Lezers, Wat een eer dat jullie ons googelen! En ons wereldwijd volgen! Van Nederland tot Amerika, wij worden internationaal gelezen! Maar (met name) ik zit toch wel met een prangende vraag. Wáárom googelt iemand op … Lees verder
Lieve Miertje, Gênante situaties en onderzoeken in het ziekenhuis. Breek met de spreekwoordelijke (eenden)bek niet open! Met een all inclusive abonnement bij de gynaecoloog maak je nog wel eens wat mee. Van willen bevallen met m’n onderbroek nog aan tot … Lees verder
Lieve Lein, Wat moet jij geschrokken zijn toen je zoon van de trap af denderde. Hoe gaat het nu met hem? Je vraagt me of mijn meisje wel eens flinke brokken heeft gemaakt en ik moet zeggen (even afkloppen) dat … Lees verder
Zoals de titel al zegt, ik ben boos en niet zo’n klein beetje ook. Vandaag kregen we zoals elke vrijdag de nieuwsbrief van school. Ik lees deze altijd netjes door zodat ik niet vergeet dat ik de ouderbijdrage moet betalen … Lees verder
De laatste weken heb ik iedereen “lastiggevallen” met de actie die ik samen met andere vaders en moeder voerde. Deze actie ging, voor het geval jullie het vergeten zijn, over de flexwet. Dankzij deze ‘geweldige’ flexwet hebben veel kinderen de … Lees verder
De tandarts, voor de één een verschrikking voor de ander een gezellig sociaal familie uitje. Ik behoor tot de groep die er een beetje tussenin zit. Ik ben niet bang voor de tandarts, maar dat je nou zegt:”hè gezellig ik mag weer naar de tandarts.” Nou, dat ook weer niet.
Vroeger ging ik braaf ieder half jaar naar de tandarts ter controle en mocht ik af en toe genieten van het helse lawaai van de boor, georchestreerd door die man met dat mondkapje . Je weet wel, dat geboor dat als je in de wachtruimte zit je de kriebels geeft van teen tot kruin. Ik onderging dit alles overigens altijd zonder verdoving, stoer hè? Nadat ik het huis was uitgevlogen werd dat halfjaarlijkse uitstapje een jaarlijks uitstapje tot zelfs jaren niet gaan. Ik weet het, hartstikke slecht en dat terwijl ik een mooi, goed gebit enorm belangrijk vind.
De laatste jaren ga ik wel weer braaf ieder half jaar, zo ook een maand geleden. Ik ging samen met mijn meisje, want ook dat hoort erbij.
Gelukkig is meisje totaal niet bang voor de tandarts en springt ze meteen de stoel in als we aankomen. Onze tandarts zorgt er overigens wel voor dat de kleintjes graag komen, want na ieder bezoek mogen de kleine bezoekertjes iets uitzoeken uit een bak (zouden ze voor volwassenen ook moeten doen). Meisje kwam er ongeschonden vandaan en toen was het mijn beurt.
Gaatjes vond meneer de tandarts niet, gelukkig (dus ik kan met een gerust hart door blijven snoepen) maar wel zag de tandarts dat ik ontstoken tandvlees heb en dat hij hier wel iets aan moest doen wilde ik mijn kiezen blijven houden. Het idee dat er één of twee kiezen uit zouden vallen doordat ik tandsteen had bezorgde mij nachtmerries en dus maakte ik een nieuwe afspraak. “Ik zou dan wel je dochter thuislaten,” ze de vriendelijke man. Nou lekker dan, dacht ik, dan wordt het vast een ongelooflijk bloedbad.
Vorige week was het dan zo ver. En ondanks dat ik niet bang ben om naar de tandarts te gaan, had ik nu toch wel een beetje last van een zenuwachtig gevoel in mijn buik. Ik had uiteraard al op internet gekeken naar hoe zoiets in z’n werk gaat en dan lees je de meest gruwelijke verhalen.
(Note to myself: NOOIT googelen voor zoiets). Ik nam plaats op de beruchte stoel, kreeg een slabbetje voor het knoeien (ohjee gaat het dan zó bloeden?) en mocht mijn mond openen. De assistente stond paraat met haar “bloedzuiger” en de tandarts met al zijn andere martelwerktuigen. Soms werd er iets zo ver mijn strot in geduwd dat ik moest kokhalzen, lekker dan als je bent overgeleverd aan de grillen van iemand anders. Het gekras aan mijn voortanden vond ik echt helemaal niet leuk en ik probeerde mij te concentreren op het plafond. Niet dat daar wat leuks te zien was, maar oké. Hm, ik bedenk me nu dat het toch best een goed idee zou zijn als de tandartsen een tv in het plafond monteren zodat je bent afgeleid. Toch maar eens voorstellen aan hem. Na een half uur was meneer de tandarts klaar en mocht ik de stoel verlaten. “Wel goed blijven raggen (rageren ofzo) .” Dus bepakt en bezakt met enkele ragertjes liep ik weer met een frisse, tandsteen vrije mond naar buiten.
Tot over een half jaar!
Liefs Miron
Ga jij ieder half jaar braaf naar de tandarts? Ben je bang voor de tandarts of vind je het wel een gezellig uitje?
Beste Edith, geachte minister Schippers, Ik las laatst dat u ziek naar huis bent gegaan dus hoop dat het goed met u gaat. De laatste tijd heeft u het volgens mij ontzettend druk met uw werk. Als minister zult u … Lees verder
koetjeskalfjesenmeer 